มาถึงแล้ววว กับโปรเจคสุดท้ายสุดหินที่รอคอย
งานนี้เราไม่ได้โดดเดี่ยวและหว่าเหว้อย่างที่ผ่านๆมา เพราะโปรแกรมนี้ให้เราได้ทำงานทันเป็นคู่
ผมได้คู่กับเจ้า"บอส"(ธนภัทร วลีเกียรติกุล) บอสเป็นคนที่มีกระบวนการคิดค่อนข้างที่จะสูงล้ำ(มาก)
ฉะนั้นเมื่อบวกกับความหล่อของผม(เกี่ยวมั้ย?)งานของเราจึงออกมาเฟอร์เฟคสุดยอด
โจทย์นี้หินพอดู แต่ก็ไม่เกินความสามารถของเราหรอก งานนี้ให้ขึ้นรูปทรงเปิดโดยเลือกวัสดุทางเลือกมา3ชนิด จากนั้นทดลองขีดจำกัดทางกายภาพในการขึ้นรูปทรง เพื่อที่จะเลือกวัสดุมาเพียง1ชนิดมาใช้ ซึ่งเราจะได้รับการตรวจแบบจากอาจารย์ควบคู่ไปด้วยกับการทำงานชิ้นนี้
ตรวจแบบครั้งแรก
ชิ้นนี้ยอมรับเลยครับว่าเกิดจากความบังเอิญของแท้ ซึ่งก็เป็นตัวจุดประกายที่ยิ่งใหญ่จริงๆ
คือผมได้เลือกวัสดุเป็นแผนใสสี(ที่ใช้ทับปกรายงานนั่นแหละครับ)ที่เลือกใช่เพราะเวลามันซ้อนทับกันแล้วมันเหมือนเป็นการผสมสีและจะได้สีใหม่ แล้วนำมันมาสานกันโดยที่แต่ละเส้นที่สานกันนั้นมีหัวท้ายไม่เท่ากันเลย
พอสานกันแล้วก็ดูเหมือนงานสานกันธรรมดา แต่ความบังเอิญมันมาตอนที่ผมจับมันมาดึงเล่น มันเกิดการโค้งขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติสวยงามมาก
แต่งานชิ้นนี้จำเป็นต้องมีแรงดันจากภายในตลอดเวลาทำให้ดูขัดแย้งระหว่างแผ่นและไม้ดาม อาจารยจึงแนะนำให้หาวิธีที่จะให้มันอยู่ตัวได้ด้วยตัวมันเอง
ตรวจแบบครั้งที่สอง
เป็นการให้มันขึ้นโครงเป็นรูปโค้งเลยแล้วสานไปอีกแนว โดยคราวนี้มีการใช้แผ่นใสต่างสีกันมาเพื่อให้เกิดEffectของสีเวลาที่มันซ้อนกัน แต่อาจารย์คอมเม้นว่ามันดูเป็นการขึ้นโครงที่เป็นการตั้งใจดัดมากเกินไป
SUB JULY
และแล้วก็ถึงเวลาส่งแบบครั้งแรกของไฟนอลโปรเจค ผลงานที่ได้ก็เป็นดังนี้ครับ
งานนี้เป็นการสานโดยเป็นการวนเส้นที่ซับซ้อนมาก โดยมีการใช้เทคนิคการล็อคกันเพื่อต่อความยาวของเส้นด้วย
ถือว่าประสบผลสำเร็จในระดับหนึ่งเลยครับกับงานตัวนี้ รู้สึกถูมิใจกับงานมากเลย
ขอยอมรับว่าบางครั้งก็ถอดใจกับการทำงานนนี้แต่ก็ยังมีเพื่อนบอสคอยให้กำลังใจอยู่ตลอด ก็แหงหละ ถ้าไม่มีผมแล้วใครจะช่วยเค้าทำ 55+ ล้อเล่นหนะครับ ยังไงก็ตามก็ฝากBlogของเพื่อนบอสไว้ด้วย เผื่อใครสนใจเข้าไปดูได้ที่
474thanaphat.blogspot.com ผลงานของเค้าก็มิใช่เด็กๆเลย
